BRONSVONDST IN LONDEN, TIFINAG ALFABET EN SCANDINAVISCHE PETROGLYPHEN
DEZE BLOG BEVAT DRIE ONTWIKKELINGEN
DIE DE ATLANTISCHE THEORIE OVER HOMEROS' ILIAS EN ODYSSEE ONDERSTEUNEN OF BEVESTIGEN
I. De grootste schat uit de bronstijd die ooit in Londen is ontdekt, de derde grootste in zijn soort in het VK, is opgegraven in Havering.
Tijdens een gepland archeologisch onderzoek zijn in totaal 453 bronzen voorwerpen uit de periode tussen 900 en 800 v.C. ontdekt, met wapens waaronder bijlkoppen, speerpunten, fragmenten van zwaarden, dolken en messen gevonden naast enkele andere ongewone objecten, die zelden worden gevonden in het Verenigd Koninkrijk. Deze ontdekking is enorm belangrijk omdat deze objecten werden gevonden in vier afzonderlijke en opzettelijk gemaakte verzamelputten in een grote oude sloot, terwijl de meeste verzamelputten geĆÆsoleerd worden ontdekt.
Bijna alle wapens lijken gedeeltelijk gebroken of beschadigd te zijn, wat vragen oproept waarom deze objecten zo zorgvuldig in groepen dicht bij elkaar werden begraven. De opzettelijke plaatsing van deze artikelen kan wijzen op een gespecialiseerde metaalbewerker die in dit gebied actief was, en dit grootschalige brons-depot kan ook een verzameling materiaal zijn vergelijkbaar met een kluis. Zou deze schat een religieus offer zijn geweest, wilden ze het metaal recyclen, de toegang tot het materiaal contro-leren, of was het slechts een afvalhoop van bron-zen werktuigen die met de opkomst van ijzertechnologie verouderd raakten?
II. Tifinagh alfabet In Noorwegen, Noord-Amerika, Noord-Afrika
Sternberg, Joseph. (2016). THE ORIGIN OF THE LIBYAN ALPHABETS REVISITED. Scientific Culture. 2. 7-11. 10.5281/zenodo.34388.
Sternberg beschrijft in zijn artikel twee onderwerpen: de vondst van Tifinag-tekens in Canada (Petersborough) en van Tifinag-inscripties in Dougga, Tunesiƫ, en Libiƫ,
Het staat nu wel vast dat de Petersborough-inscriptie een Tifinag-inscriptie uit de bronstijd is. De Scandinaviƫrs waren zeer waarschijnlijk in Canada voor het inladen van brons, dat rond Lake Ontario in ca. 5000 mijnschachten al vanaf de vroege bronstijd werd gedolven (schatting productie 500 miljoen pounds). Bronzen voorwerpen uit Scandinaviƫ blijken voor een groot deel van buitenlands koper te zijn gemaakt via twee aanvoerlijnen: Centraal Europa en de Atlantische route. Het ruilmiddel van de Scandinaviƫrs was ongetwijfeld barnsteen (amber). De zeeroute naar Canada was door het warmere klimaat vanaf 2700 v.C. geen probleem.
Het Tifinag alfabet is vanuit Scandinaviƫ via de "amberroute" over de Alpen ook naar het zuiden verspreid. Het komt voor in Lombardije (Valcarmonica) en in Libiƫ en Tunesiƫ. Diop (1984) meende dat Berbers directe afstammelingen zijn van de Zeevolken die rond 1200 v.C. Egypte aanvielen en zich in Noord-Afrika gevestigd hebben (Numidiƫ). Hun afkomst is mogelijk: Roemeniƫ, Hongarije, Beieren, vanwaar zij het alfabet hadden meegenomen.
Sternberg concludeert onder meer:
Er zijn meer dan duizend niet ontcijferde Libische inscripties in Tifinagh in Noord-Afrika en er worden er nog steeds meer gevonden. Onlangs werd een groot project uitgevoerd met de steun van de British Library om de Libische inscripties in Tifinagh in het Acacus-gebergte in Libiƫ vast te leggen (Biagetti et al. 2012). Het voorkomen van het Tifinag-alfabet is geen bewijs dat de Berbers noodzakelijkerwijs Scandinaviƫrs waren of een Noordse taal gebruikten. Anderen dan Scandinaviƫrs konden het Proto-Tifinagh-alfabet ook gebruiken. Maar het impliceert wel dat de taal van de oude Berbers een Proto-Europese taal was.
Commentaar
Sternberg bevestigt met zijn artikel de juistheid van de ideeĆ«n van de "Atlantische auteurs" Cailleux (Pays Atl. 384) en Wilkens (Waar eens Troje lag, p.62; 436 ev). Wilkens geeft aan dat het Tifinag een van de mogelijke alfabetten is geweest die in Homeros' tijd (ca.1150 v.C.) in gebruik waren. In mijn boek (Homeros Odyssee, p.736) heb ik gewezen op het bestaan van trans-Atlantische contacten tussen ScandinaviĆ« en Labrador, die teruggaan tot ver vĆ³Ć³r 5500 v. C. (Stanford Across Atlantic Ice).
Een verwante vorm van het tifinag-schrift wordt tot de dag van vandaag door Berbers in Noord-Afrika gebruikt, wier voorouders het volgens Fell (America B.C.) mogelijk overgenomen hebben van Noorse plunderaars onder de Zeevolken van de bronstijd. Nieuw is de idee dat de Berbers zelf vanuit Centraal-Europa als een van de (Gallo-Germaanse?) zeevolken naar Noord-Afrika zijn gekomen en mogelijk het Tifinag, dat hun via handel met de Baltische regio bekend was, hebben meegenomen. De Gallo-Germaanse invloeden reikten ook tot de kusten van Marokko (El Araich, Lissus) en mogelijk verder tot in Senegal, waar de Atlantici Homeros' Kuthera en de Lotofagen plaatsen.
III. Scandinavische rotstekeningen
Niet nieuw, maar in verband met de verspreiding van het Tifinag-alfabet interessant zijn de Scandinavische rotstekeningen, waarvan ik hier een paar voorbeelden geef. De hoeveelheid afbeeldingen van schepen is enorm. Kennelijk was scheepvaart voor Scandinaviƫ een belangrijk item in de bronstijd.
Dit zijn enkele voorbeeld uit Zweden, Noorwegen en Denemarken.
(klik voor meer foto's)
Commentaar:
Wilkens heeft Kreta (eigenlijk: de drie Kre-ta's) geĆÆdentificeerd met de drie Scandina-vische landen. Zie Inleiding Atlantisch Kreta . Uit Aalborg in Jutland zou de AchaĆÆsche vloot naar Troje in Engeland zijn overgestoken. De vaart op Canada was al geen probleem voor deze schepen, naar Engeland was het dat zeker niet. De petroglyfen stammen uit de steentijd tot in de late Bronstijd en passen dus in het Homerische kader. Of de Homerische schepen er zo uitgezien hebben is de vraag. De meeste Homerische schepen konden 60-100 passagiers vervoeren plus paarden, wapens, tenten en andere bagage. Zij beschikten over een ruim met een dek. Mogelijk is dat ook op enkele tekeningen afgebeeld.
